Omgevingslawaai slecht voor de gezondheid

Elk jaar gaan in Nederland en België minstens 24.000 gezonde levensjaren verloren door geluidshinder. Ondertussen wordt stilte een luxeproduct.

Absolute stilte is onnatuurlijk, levende wezens hebben geluid nodig om zich te oriënteren, om te communiceren of om gevaar te detecteren. Geluid kan dodelijk zijn, vanaf 180 decibels begint je bloed te koken, vanaf 190 decibels begint je schedel te barsten, maar veel mensen ervaren stilte als bedreigender dan geluid.

Dat neemt niet weg dat omgevingslawaai een vreselijke bron van ergernis kan zijn. Met de mechanisering en de verstedelijking van de samenleving is de geluidshinder enorm toegenomen. De grootste bron van lawaai in Nederland en België is het wegverkeer.

• Geluidskaart Nederland
• Geluidskaart Vlaanderen
  

Niet iedereen heeft echter last van omgevingslawaai, daardoor is geluidshinder lastiger te meten, hoeveel mensen ervaren in welke mate hinder van lawaai? Snelwegen produceren veel lawaai, maar relatief minder geluidshinder dan gewestwegen, omdat daar veel meer mensen langs wonen, Geluidshinder is subjectief, en afhankelijk van een resem factoren zoals de leeftijd of de geluidgevoeligheid van mensen, wat ook weer een persoonlijk gegeven is. Sommigen laten hun slaap voor een lekkende kraan, anderen slagen erin teksten te schrijven op een luidruchtige
krantenredactie. Hoe dan ook zegt ongeveer 12 % van de bevolking ernstig of extreem gehinderd te worden door lawaai. ongeveer 18 % zegt tamelijk last te hebben van lawaai.

Meeste geluidshinder:

• Transport: 13 % van de bevolking ondervindt daar ernstige hinder van
• Burenlawaai: 6 % (vooral door huisdieren)
• Recreatie: 5 %
• Industrie: 4,2 % (vooral door laden, lossen en bouw- en sloopactiviteiten.)
  

Geluidshinder heeft impact op de volksgezondheid. Gehoorschade is een van de meest voorkomende beroepsziektes. Strikt gecontroleerde arbeidswetgeving kan dit indijken. Moeilijker in te dijken is de schade door omgevingslawaai. Geluidshinder zorgt voor stress, doet de bloeddruk stijgen en zet het hart onder druk. In extreme gevallen kan lawaaioverlast iemand tot waanzin drijven. Hoe storend geluid ook kan zijn, het belet de meesten onder ons niet om af en toe forse dosissen lawaai op te zoeken en daar stevig van te genieten. Sommigen verkeren zelfs permanent in de roes van het lawaai, zoals jongeren die te vaak naar te harde muziek luisteren. Ze staan op met de radio, fietsen met de Ipod op het hoofd naar de les en 's avonds naar een fuif of een concert, de volgende morgen staat de Ipod weer de hele dag op het hoofd en 's avonds zitten ze in de bioscoop. Kortom, de geluidsknop gaat niet meer af. Sinds de jaren 1970 is door de opkomst van de elektronica de intensiteit en de frequentie van blootstelling aan geluid alleen maar toegenomen,. Dankzij elektronische versterking kan men een goede klankkwaliteit bieden op een steeds luider niveau. Daar zijn de voorbije jaren nog de mp3-spelers bijgekomen, zodat veel jongeren bijna permanent naar muziek luisteren. Er zijn zelfs mp3-spelers op de markt voor gebruik onder water, in de vorm van een toiletpapierhouder of een hoofdkussen, of verwerkt in jeans, skipakken en zelfs lingerie. De kans om vandaag geen muziek te horen is wel bijzonder klein geworden. Vandaag zou 1 op 5 jongeren al onherstelbare hoorschade hebben, tegenover amper 1 % in 1970. Het probleem is dat de schade zich pas na veel jaren echt laat voelen.

Lawaai (muziek) is een roesmiddel zoals alcohol en sigaretten, het is verslavend.

Het fysieke proces dat bij ongewenste geluidshinder het hart onder druk zet, zorgt bij muziek voor een lichamelijke kick. Er is een theorie dat de sacculus, een evenwichtsorgaan in het oor dat we van de vissen erfden, bij luide muziek genotsprikkels naar de hersenen stuurt, hetzelfde soort prikkel dat ook de zin in seks stimuleert en daar waar de natuurlijke reactie bij 90 decibel zou zijn om te gaan lopen, want er dreigt gevaar, blijven we bij luide muziek staan en zetten we de instinctieve reactie van de spieren om in dansen. Stilte verdragen ze moeilijk, want dat is een soort uitstel wat in de psychoanalyse verlangen wordt genoemd. We leven nu eenmaal in een consumptiemaatschappij, waarin alle verlangens meteen moeten voldaan worden. Luister maar naar de repetitieve muziek in winkels. Ze verdooft het bewustzijn en zet aan tot driftig consumeren. Sneller, luider, harder, tot het iemand te veel wordt. Tinnitus (oorsuizingen) en hyperacusis (een overgevoeligheid voor lawaai), zijn de keerzijde van deze door lawaai opgepepte consumptie. Bijna altijd is tinnitus het gevolg van reële gehoorschade. Maar het gesuis dat de meeste tinnituspatiënten horen, is er in werkelijkheid niet. Het is een subjectieve waarneming, waarvoor geen directe, adequate medische behandeling bestaat. Het zit letterlijk en figuurlijk tussen de oren. Dit soort van hoorstoornissen gaan vaak gepaard met depressie, burn-out, stress en slaapproblemen. Tinnitus deprimeert, maakt angstig en geeft meer stress en deze symptomen hebben uiteindelijk niets te maken met het gehoorprobleem en toch verergeren ze tinnitus. Het is een vicieuze cirkel. Tinnitus wordt ondraaglijk naarmate de patiënten erop gefixeerd raken. Vergelijk het met een vallende druppel die ondraaglijk luid wordt wanneer je er eenmaal op focust. We zijn hypergevoelig voor geluid met betekenis, ongeacht het aantal decibels. Het hoesten van een kind haalt de moeder uit haar slaap, terwijl ze door alle andere geluid heen slaapt. Op gelijkaardige manier kan tinnitus of hyperacusis een paniekerige obsessie worden.

Elk jaar gaan in Nederland en België minstens 24.000 gezonde levensjaren verloren door geluidshinder. Ondertussen wordt stilte een luxeproduct.

Absolute stilte is onnatuurlijk, levende wezens hebben geluid nodig om zich te oriënteren, om te communiceren of om gevaar te detecteren. Geluid kan dodelijk zijn, vanaf 180 decibels begint je bloed te koken, vanaf 190 decibels begint je schedel te barsten, maar veel mensen ervaren stilte als bedreigender dan geluid.

Dat neemt niet weg dat omgevingslawaai een vreselijke bron van ergernis kan zijn. Met de mechanisering en de verstedelijking van de samenleving is de geluidshinder enorm toegenomen. De grootste bron van lawaai in Nederland en België is het wegverkeer.

• Geluidskaart Nederland
• Geluidskaart Vlaanderen
  

Niet iedereen heeft echter last van omgevingslawaai, daardoor is geluidshinder lastiger te meten, hoeveel mensen ervaren in welke mate hinder van lawaai? Snelwegen produceren veel lawaai, maar relatief minder geluidshinder dan gewestwegen, omdat daar veel meer mensen langs wonen, Geluidshinder is subjectief, en afhankelijk van een resem factoren zoals de leeftijd of de geluidgevoeligheid van mensen, wat ook weer een persoonlijk gegeven is. Sommigen laten hun slaap voor een lekkende kraan, anderen slagen erin teksten te schrijven op een luidruchtige
krantenredactie. Hoe dan ook zegt ongeveer 12 % van de bevolking ernstig of extreem gehinderd te worden door lawaai. ongeveer 18 % zegt tamelijk last te hebben van lawaai.

Meeste geluidshinder:

• Transport: 13 % van de bevolking ondervindt daar ernstige hinder van
• Burenlawaai: 6 % (vooral door huisdieren)
• Recreatie: 5 %
• Industrie: 4,2 % (vooral door laden, lossen en bouw- en sloopactiviteiten.)
  

Geluidshinder heeft impact op de volksgezondheid. Gehoorschade is een van de meest voorkomende beroepsziektes. Strikt gecontroleerde arbeidswetgeving kan dit indijken. Moeilijker in te dijken is de schade door omgevingslawaai. Geluidshinder zorgt voor stress, doet de bloeddruk stijgen en zet het hart onder druk. In extreme gevallen kan lawaaioverlast iemand tot waanzin drijven. Hoe storend geluid ook kan zijn, het belet de meesten onder ons niet om af en toe forse dosissen lawaai op te zoeken en daar stevig van te genieten. Sommigen verkeren zelfs permanent in de roes van het lawaai, zoals jongeren die te vaak naar te harde muziek luisteren. Ze staan op met de radio, fietsen met de Ipod op het hoofd naar de les en 's avonds naar een fuif of een concert, de volgende morgen staat de Ipod weer de hele dag op het hoofd en 's avonds zitten ze in de bioscoop. Kortom, de geluidsknop gaat niet meer af. Sinds de jaren 1970 is door de opkomst van de elektronica de intensiteit en de frequentie van blootstelling aan geluid alleen maar toegenomen,. Dankzij elektronische versterking kan men een goede klankkwaliteit bieden op een steeds luider niveau. Daar zijn de voorbije jaren nog de mp3-spelers bijgekomen, zodat veel jongeren bijna permanent naar muziek luisteren. Er zijn zelfs mp3-spelers op de markt voor gebruik onder water, in de vorm van een toiletpapierhouder of een hoofdkussen, of verwerkt in jeans, skipakken en zelfs lingerie. De kans om vandaag geen muziek te horen is wel bijzonder klein geworden. Vandaag zou 1 op 5 jongeren al onherstelbare hoorschade hebben, tegenover amper 1 % in 1970. Het probleem is dat de schade zich pas na veel jaren echt laat voelen.

Lawaai (muziek) is een roesmiddel zoals alcohol en sigaretten, het is verslavend.

Het fysieke proces dat bij ongewenste geluidshinder het hart onder druk zet, zorgt bij muziek voor een lichamelijke kick. Er is een theorie dat de sacculus, een evenwichtsorgaan in het oor dat we van de vissen erfden, bij luide muziek genotsprikkels naar de hersenen stuurt, hetzelfde soort prikkel dat ook de zin in seks stimuleert en daar waar de natuurlijke reactie bij 90 decibel zou zijn om te gaan lopen, want er dreigt gevaar, blijven we bij luide muziek staan en zetten we de instinctieve reactie van de spieren om in dansen. Stilte verdragen ze moeilijk, want dat is een soort uitstel wat in de psychoanalyse verlangen wordt genoemd. We leven nu eenmaal in een consumptiemaatschappij, waarin alle verlangens meteen moeten voldaan worden. Luister maar naar de repetitieve muziek in winkels. Ze verdooft het bewustzijn en zet aan tot driftig consumeren. Sneller, luider, harder, tot het iemand te veel wordt. Tinnitus (oorsuizingen) en hyperacusis (een overgevoeligheid voor lawaai), zijn de keerzijde van deze door lawaai opgepepte consumptie. Bijna altijd is tinnitus het gevolg van reële gehoorschade. Maar het gesuis dat de meeste tinnituspatiënten horen, is er in werkelijkheid niet. Het is een subjectieve waarneming, waarvoor geen directe, adequate medische behandeling bestaat. Het zit letterlijk en figuurlijk tussen de oren. Dit soort van hoorstoornissen gaan vaak gepaard met depressie, burn-out, stress en slaapproblemen. Tinnitus deprimeert, maakt angstig en geeft meer stress en deze symptomen hebben uiteindelijk niets te maken met het gehoorprobleem en toch verergeren ze tinnitus. Het is een vicieuze cirkel. Tinnitus wordt ondraaglijk naarmate de patiënten erop gefixeerd raken. Vergelijk het met een vallende druppel die ondraaglijk luid wordt wanneer je er eenmaal op focust. We zijn hypergevoelig voor geluid met betekenis, ongeacht het aantal decibels. Het hoesten van een kind haalt de moeder uit haar slaap, terwijl ze door alle andere geluid heen slaapt. Op gelijkaardige manier kan tinnitus of hyperacusis een paniekerige obsessie worden.