Ziekte van Addison

De ziekte van Addison (bijnierschorsinsufficiëntie) wordt veroorzaakt door een aantasting van de bijnieren waardoor de productie stil valt van aldosteron en cortisol, hormonen die een belangrijke rol spelen bij de goede werking van het lichaam. Aldosteron is een hormoon dat de nieren in staat stelt natrium op te houden; het speelt een fundamentele rol bij de controle van het bloedvolume en bij de regeling van de bloeddruk. Cortisol speelt een rol bij de afbraak of de productie (stofwissling) van koolhydraten, eiwitten, vetten en mineralen. Het heeft een sterke ontstekingsremmende werking. De ziekte van Addison wordt gekenmerkt door een volledig ontbreken van deze hormonen (vandaar de andere naam voor deze ziekte: bijnierschorsinsufficiëntie). De zeldzame aandoening ontleent haar naam aan de Engelse arts Thomas Addison die in 1855 voor de eerste maal de kenmerkende symptomen van deze ziekte beschreef: hevige vermoeidheid, spijsverteringsproblemen en een abnormale verkleuring van de huid, door een aantasting van de bijnieren. De ziekte van Addison was dodelijk, tot in de jaren 1950 een hormoonbehandeling werd ontwikkeld. Symptomen van de ziekte Addison: De van de ziekte ontstaan heel geleidelijk, meestal over verschillende maanden of jaren. De patiënt lijdt aan een grote geestelijke en lichamelijke vermoeidheid, braken en diarree. Er ontstaat een bruine verkleuring van de huid in de huidplooien en op wrijvingsplekken, en van de slijmvliezen (vooral de mond). De patiënt heeft geen honger, verliest gewicht en heeft een uitgesproken voorkeur voor zout. Zijn/haar bloeddruk is erg laag en hij/zij is duizelig (deze hypotensie verergert wanneer de patiënt vanuit een zittende houding recht komt). Het suikergehalte in het bloed daalt (hypoglykemie). De ziekte van Addison is een chronische ziekte. Acute aanvallen kunnen echter optreden en worden veroorzaakt door infectie, emotionele agressie, trauma of een chirurgische ingreep. Ze worden gekenmerkt door een sterke dehydratatie en spijsverteringsproblemen (buikpijn, braken en diarree). Een spoedopname is dan nodig De bijnieren: Deze 2 klieren bevinden zich boven elke nier. Ze bestaan uit 2 aparte functionele delen. De buitenkant, de bijnierschors of bijniercortex, scheidt aldosteron af (een hormoon verantwoordelijk voor de retentie van natrium door de klieren), cortisol (dat sommige chemische reacties beïnvloedt) en bijnierandrogenen (dit zijn mannelijke hormonen). Het binnenste deel (het bijniermerg), scheidt adrenaline en noradrenaline af, hormonen die op heel het lichaam inwerken in geval van stress. Wat kan helpen bij de ziekte van Addison: Koreaanse ginseng (meer info) Maca (meer info) Pantotheenzuur (vitamine B5) (meer info) Siberische ginseng (meer info) Wilde yam (meer info) Zoethout (meer info) Zwarte bes (meer info)

De ziekte van Addison (bijnierschorsinsufficiëntie) wordt veroorzaakt door een aantasting van de bijnieren waardoor de productie stil valt van aldosteron en cortisol, hormonen die een belangrijke rol spelen bij de goede werking van het lichaam. Aldosteron is een hormoon dat de nieren in staat stelt natrium op te houden; het speelt een fundamentele rol bij de controle van het bloedvolume en bij de regeling van de bloeddruk. Cortisol speelt een rol bij de afbraak of de productie (stofwissling) van koolhydraten, eiwitten, vetten en mineralen. Het heeft een sterke ontstekingsremmende werking. De ziekte van Addison wordt gekenmerkt door een volledig ontbreken van deze hormonen (vandaar de andere naam voor deze ziekte: bijnierschorsinsufficiëntie). De zeldzame aandoening ontleent haar naam aan de Engelse arts Thomas Addison die in 1855 voor de eerste maal de kenmerkende symptomen van deze ziekte beschreef: hevige vermoeidheid, spijsverteringsproblemen en een abnormale verkleuring van de huid, door een aantasting van de bijnieren. De ziekte van Addison was dodelijk, tot in de jaren 1950 een hormoonbehandeling werd ontwikkeld. Symptomen van de ziekte Addison: De van de ziekte ontstaan heel geleidelijk, meestal over verschillende maanden of jaren. De patiënt lijdt aan een grote geestelijke en lichamelijke vermoeidheid, braken en diarree. Er ontstaat een bruine verkleuring van de huid in de huidplooien en op wrijvingsplekken, en van de slijmvliezen (vooral de mond). De patiënt heeft geen honger, verliest gewicht en heeft een uitgesproken voorkeur voor zout. Zijn/haar bloeddruk is erg laag en hij/zij is duizelig (deze hypotensie verergert wanneer de patiënt vanuit een zittende houding recht komt). Het suikergehalte in het bloed daalt (hypoglykemie). De ziekte van Addison is een chronische ziekte. Acute aanvallen kunnen echter optreden en worden veroorzaakt door infectie, emotionele agressie, trauma of een chirurgische ingreep. Ze worden gekenmerkt door een sterke dehydratatie en spijsverteringsproblemen (buikpijn, braken en diarree). Een spoedopname is dan nodig De bijnieren: Deze 2 klieren bevinden zich boven elke nier. Ze bestaan uit 2 aparte functionele delen. De buitenkant, de bijnierschors of bijniercortex, scheidt aldosteron af (een hormoon verantwoordelijk voor de retentie van natrium door de klieren), cortisol (dat sommige chemische reacties beïnvloedt) en bijnierandrogenen (dit zijn mannelijke hormonen). Het binnenste deel (het bijniermerg), scheidt adrenaline en noradrenaline af, hormonen die op heel het lichaam inwerken in geval van stress. Wat kan helpen bij de ziekte van Addison: Koreaanse ginseng (meer info) Maca (meer info) Pantotheenzuur (vitamine B5) (meer info) Siberische ginseng (meer info) Wilde yam (meer info) Zoethout (meer info) Zwarte bes (meer info)