Diabetes type 1 en type 2

Diabetes type 1: Insuline-afhankelijke diabetes wordt veroorzaakt door een tekort aan afscheiding van insuline, een hormoon dat het lichaam toelaat suiker te gebruiken. Een gezonde alvleesklier (pancreas) bevat cellen die insuline produceren, een hormoon dat de opname van glucose (vorm van suiker) vanuit de bloedbaan door de lichaamscellen regelt. Dat is belangrijk omdat suiker de brandstof is van het lichaam. Bij diabetes type 1 raakt het immuunsysteem in de war en vernietigt het de insuline-producerende cellen in de alvleesklier. De suiker komt dan niet langer bij de cellen terecht, maar hoopt zich op in de bloedbaan. Het lichaam probeert de overtollige glucose te verwijderen via de nieren. Het gevolg is dat de patiënt zich zwak en hongerig voelt, vaak moet plassen en veel dorst heeft. Als de patiënt dan niet veel water drinkt, kan hij/zij zelfs uitdrogen. Een te hoge bloedsuikerspiegel (hyperglykemie), kan tot ernstige gezondheidsproblemen leiden. de bloedvaten en zenuwen raken beschadigd, waardoor zich nierfalen, blindheid, hartziekte en andere complicaties kunnen voordoen. Kenmerkende symptomen zijn hevige dorst, door het afscheiden van grote hoeveelheden urine, een plots vermageren, spijsverteringsproblemen en ernstige vermoeidheid. Diabetes type 1 verschijnt vaak voor de leeftijd van 20 jaar, soms zelfs na de geboorte. Het betreft hier een auto-immuunziekte: één of meerdere antigenen liggen aan de basis van een reactie van het afweersysteem van het lichaam waardoor de cellen van de alvleesklier die de insuline afscheiden, worden vernietigd. Bij deze aandoening speelt genetische voorgeschiktheid een rol. Ze wordt ook bevorderd door sommige externe factoren (viraal, toxisch,...). Diabetes type 2: Niet-insuline- afhankelijke diabetes (ouderdomsdiabetes) is te wijten aan een ongevoeligheid van het lichaam voor de werking van insuline die het gebruik van suiker door de cellen regelt. Niet-insuline-afhankelijke diabetes (type 2 diabetes) komt meestal voor bij mensen die lijden aan overgewicht. In het begin van de ziekte is de insulineproductie normaal, maar ze kan de regeling van het suikergehalte in het bloed niet verzekeren omdat de patiënt gedeeltelijk ongevoelig is voor de werking van dit hormoon. Het suikergehalte in het bloed is dan te hoog (hyperglykemie), wat tot uiting komt door de abnormale aanwezigheid van suiker in de urine. De afscheiding van insuline daalt dan geleidelijk tot het hormoon volledig afwezig blijft. Dan ontstaat insuline-afhankelijke diabetes. In veel gevallen blijft niet insuline-afhankelijke diabetes onopgemerkt en wordt het bij toeval ontdekt. In andere gevallen komt de ziekte tot uiting wanneer de patiënt al gedurende enige tijd complicaties heeft die  gepaard gaan met deze ziekte. Meestal gaat het om beschadiging van de perifere zenuwen die tot uiting komt door problemen met de gevoeligheid of een huid of slijmvliesinfectie. Niet-insuline-afhankelijke diabetes kan ook worden ontdekt door de kenmerkende symptomen van een abnormaal hoog suikergehalte in het bloed (hyperglykemie), hevige dorst, sterke verhoging van het urinevolume. Wat kan helpen bij diabetes 1 en diabetes 2: Balsempeer (meer info) Chroom (meer info) Fenegriek (meer info) Guargom (meer info) Ispaghula (meer info) Kaneel (meer info) Maitake (meer info) Mangaan (meer info) Shilajit (meer info) Stevia (meer info)

Diabetes type 1 Diabetes type 2

Diabetes type 1: Insuline-afhankelijke diabetes wordt veroorzaakt door een tekort aan afscheiding van insuline, een hormoon dat het lichaam toelaat suiker te gebruiken. Een gezonde alvleesklier (pancreas) bevat cellen die insuline produceren, een hormoon dat de opname van glucose (vorm van suiker) vanuit de bloedbaan door de lichaamscellen regelt. Dat is belangrijk omdat suiker de brandstof is van het lichaam. Bij diabetes type 1 raakt het immuunsysteem in de war en vernietigt het de insuline-producerende cellen in de alvleesklier. De suiker komt dan niet langer bij de cellen terecht, maar hoopt zich op in de bloedbaan. Het lichaam probeert de overtollige glucose te verwijderen via de nieren. Het gevolg is dat de patiënt zich zwak en hongerig voelt, vaak moet plassen en veel dorst heeft. Als de patiënt dan niet veel water drinkt, kan hij/zij zelfs uitdrogen. Een te hoge bloedsuikerspiegel (hyperglykemie), kan tot ernstige gezondheidsproblemen leiden. de bloedvaten en zenuwen raken beschadigd, waardoor zich nierfalen, blindheid, hartziekte en andere complicaties kunnen voordoen. Kenmerkende symptomen zijn hevige dorst, door het afscheiden van grote hoeveelheden urine, een plots vermageren, spijsverteringsproblemen en ernstige vermoeidheid. Diabetes type 1 verschijnt vaak voor de leeftijd van 20 jaar, soms zelfs na de geboorte. Het betreft hier een auto-immuunziekte: één of meerdere antigenen liggen aan de basis van een reactie van het afweersysteem van het lichaam waardoor de cellen van de alvleesklier die de insuline afscheiden, worden vernietigd. Bij deze aandoening speelt genetische voorgeschiktheid een rol. Ze wordt ook bevorderd door sommige externe factoren (viraal, toxisch,...). Diabetes type 2: Niet-insuline- afhankelijke diabetes (ouderdomsdiabetes) is te wijten aan een ongevoeligheid van het lichaam voor de werking van insuline die het gebruik van suiker door de cellen regelt. Niet-insuline-afhankelijke diabetes (type 2 diabetes) komt meestal voor bij mensen die lijden aan overgewicht. In het begin van de ziekte is de insulineproductie normaal, maar ze kan de regeling van het suikergehalte in het bloed niet verzekeren omdat de patiënt gedeeltelijk ongevoelig is voor de werking van dit hormoon. Het suikergehalte in het bloed is dan te hoog (hyperglykemie), wat tot uiting komt door de abnormale aanwezigheid van suiker in de urine. De afscheiding van insuline daalt dan geleidelijk tot het hormoon volledig afwezig blijft. Dan ontstaat insuline-afhankelijke diabetes. In veel gevallen blijft niet insuline-afhankelijke diabetes onopgemerkt en wordt het bij toeval ontdekt. In andere gevallen komt de ziekte tot uiting wanneer de patiënt al gedurende enige tijd complicaties heeft die  gepaard gaan met deze ziekte. Meestal gaat het om beschadiging van de perifere zenuwen die tot uiting komt door problemen met de gevoeligheid of een huid of slijmvliesinfectie. Niet-insuline-afhankelijke diabetes kan ook worden ontdekt door de kenmerkende symptomen van een abnormaal hoog suikergehalte in het bloed (hyperglykemie), hevige dorst, sterke verhoging van het urinevolume. Wat kan helpen bij diabetes 1 en diabetes 2: Balsempeer (meer info) Chroom (meer info) Fenegriek (meer info) Guargom (meer info) Ispaghula (meer info) Kaneel (meer info) Maitake (meer info) Mangaan (meer info) Shilajit (meer info) Stevia (meer info)

Diabetes type 1 Diabetes type 2